17.08.2010

hastalık, sıkıntı, özlem, kahve, kitap eşliğinde harcanan zaman, işten güçten kafayı her kaldırışında aklından hiç bir zaman çıkmayan bir sevgili...

Gelir gelmez iş havasına girdiğim nadir günlerden biriydi aslına bakarsan.. fakat ilk önce bilgisayarın şarjını bitirmemek için aceleyle okudugum bir mail arkasından daldığım düşünceler kapladı etrafımdaki her nefes alan varlığı... acaba ben gerçekten verilmemesi gereken tepkiler mi veriyorum bklenmedik durumlarda yoksa gerçekten bunlar beklenen durumlar mı? kafam karıştı şimdi... ama güzel olan şeylerden bir tanesi evet o kafanın göğsüme yaslanmasıyla benim içimde kadife kanatlı kelebelker uçuşması sanırım... ve sanki az önce kızmış, sinirden deliye dönmüş ben değilmişim gibi unutulmuş ya da unutulmamış ama çözülmüş ve artık tamamen güzel bir ana geçiş... varlığın bir bünyede duran en kıymatli an olmasını öğrenmemden yaklaşık beş dakika gemiştiki hayat güzel gerçekten.. tşekkür ederim varlığınla aldığım nefesi kolaylaştrdığın için.... sevgiliye...