Evet, evet...
Yorgunluğun vermiş olduğu uzanışta, sol elini nereye koyacağını bilemeyen o ve sıcak havlu.
Giydiği ayakkabıların kokusunu almamak için kafasını ne tarafa çevirmesi gerektiğini bilemezken, altına yapmış 5 aylık bir kız çoçuğunun yüzündeki huzursuzluğa sahipti. Erkek olmasına rağmen.
Beyaz olduğunu düşündüğü odada yalnızlık,Ali ALTAY'ın söylediği 'İsmail abi' kelimesiyle son bulmuştu. Hafif tebessüm etmeyi bırakalı çokta olmamışken, geçmeyen dakikaları saymaya çalıştığinda 'salaksın oğlum' diye haykırmıştı dışarıda ki onu bekleyen soğuk ve puslu havaya.
Onun için hayattaki en güzel dakikalar olmaya başlayan yüz üstü uzanışlar, yer çekiminin ciddiyetini bir kez daha anlamasına neden olduğunda anladı karanlığa olan haykırışlarının karşılıksız olduğunu. Sorulan soruları karanlıktan gelen cevaplar olarak alğılamak, cevap verme yetisini kaybettirmişti uzun zaman önce... Ve işte olan oldu muz tarlasında... Çıkan sesler duyulmaz oldu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
cem ben. arada sırada karalıyorum sadece.