İçten Gelen-22

Konuşulacak ne kadar da çok şey vardı. Ben, okulu anlattım biraz. Sen, eskicilerde gördüğün koltukları... Bir ara karınlarımız ağrıyana kadar güldük.
Bir ara hararetli hararetli tartıştık, bir ara sadece gazete kupürlerini okuduk, bir ara önümüzdeki birer şişe biraya bakarak suskunlaştık. Bir ara, sen mesanem doldu boşaltmam lazım diye tuvaletin yolunu tuttun. Ben senin dönüşünü beklerken etraftaki kıpırdayan turuncu renklerin sebebini anlamış ve kafam da nedenler silsilesinde çözdüğümü düşünüyordum. Sonra sen geldin ve biz içmeye devam ettik. Konuşmaya bile gerek duymadığımız o nadir anlardan biriydi bizim için. Bazen konuşmak, bazen de konuşmamak gerekirdi ve ikimizde bunun bilincindeydik. Bir ara kalksak ne yapabiliriz diye düşünürken hemen vazgeçtik saatin erken olduğunun farkına vararak. Bir ara gözün biranın köpüğüne takılırken, bir ara şişede ki ışık yansımasına takıldı. Bir ara televizyonda ki videolara bakarken, bir ara sıkılmıştın sanki.
Bir ara yan masadakiler gürültü yapmış ve canın sıkılmıştı. Bir ara uyarmak istemiştin, burası ev değil diye  düşünerek.
Bir ara 'kalkalım' dedin, kendin bile zor duyduğun bir ses tonuyla. Bir ara 'kalkalım' dediğinden pişman oldun, üfleyerek okşadığın gözlerinden anladım.
Bir ara bir bira daha içsek mi dedin, kendinden emin olmayan bir ses tonuyla.
Bir ara bir arkadaşına merhaba dedin, keyfin onu görünce yerine gelmişti.
Bir ara spor konuşmaya kalktın, hiç anlamadığın halde, sırf benim sporu sevdiğimi bildiğin için.
Bir ara dayanamadın ve tuvalete gitme bahanesiyle kalkıp mekanda bir iki tur attın, belki bir kaç arkadaşın denk gelir ve eski günleri yad edersin diye.
Bir ara bıraktın beni beyninde, geriye geleceğini adın gibi bilmene rağmen.
Bir ara elin anahtara gitti, kalkalım der gibi.
Bir  ara kalktık. Ben saatin kaç olduğuna bile bakmamışken kalktık. Ben henüz söyleyeceklerimi söylemeden kalktık. Ben henüz ne tarafa gideceğimi oturtamamışken kafamda.
Bir ara...